18 XI 2010 r. wolontariusze fundacji „Usłyszeć Afrykę”, w Publicznym Gimnazjum w Gołyminie– Ośrodku,  przeprowadzili warsztaty „Tam gdzie rosną marzenia”

            Początek warsztatów był mocnym uderzeniem. Otóż, wolontariuszki przeprowadziły test sprawdzający naszą wiedzę o kontynencie afrykańskim. Na szczęście wypadliśmy całkiem nieźle …

           Po tej, jakże emocjonującej próbie, nadszedł czas na pasjonujące opowieści o naszych czarnoskórych rówieśnikach. Okazało się, iż 12 milionów dzieci nie ma domu, więc mieszka na ulicy, zdobywając jedzenie na różne sposoby – kradnąc lub żebrząc. Jednak nie załamują się, mając nadzieję na lepsze jutro, wciąż czekają na pomoc.

            Bieda to nie tylko brak domu czy pożywienia, ale również brak wykształcenia. Dowiedzieliśmy się, jak duże problemy mają dzieci, które chciałyby się uczyć. Przeszkodą nie są kilometry dróg, które dzielą dzieci od placówek, ale przede wszystkim fakt, że edukacja w szkołach państwowych jest bardzo droga. Nie każdego stać na pokrycie wydatków związanych z edukacją.

            Jakby stopniując napięcie, wolontariusze opowiedzieli także o dzieciach – żołnierzach, porywanych prosto z ulicy i wcielanych do armii, torturami zmuszanych do niewolniczej pracy bez zapłaty i bez perspektyw na lepsze życie. Tak, współczesny świat ma również okrutną, wręcz barbarzyńską twarz.

            Chcąc zachować godność nie wolno się poddawać. Tak jest i na Czarnym Lądzie. Członkowie fundacji przywieźli ze sobą ozdobne korale, książki oraz ręcznie wykonane zabawki. Te ostatnie, bardzo prymitywne, zrobione z kawałków drewna czy drutu wzbudziły największe zainteresowanie. Można zrobić coś z niczego, włożyć w to serce i nieskażone poczucie estetyki, a o to nie łatwo dziś w krajach przyzwyczajonych do masowej produkcji.

            Nasze spotkanie zakończyła praca w grupach, polegająca na ułożeniu z rozsypanek wyrazowych, informujących o najczęściej łamanych prawach w Afryce. Zdziwił nas ogrom niesprawiedliwości, jaka dotyka czarnoskóre dzieci. Niby wszyscy jesteśmy równi, wiec dlaczego oni mają taki niski standard życia?

            Opowieści wolontariuszy, przeplatane pokazami slajdów i filmików, zrobiły na nas ogromne wrażenie, zwłaszcza film „Jest taki świat”, będący opowieścią o 17 - letnim dziś Ivanie, chłopcu z ulicy, który nigdy nie przestał walczyć o swoje marzenia. Zdaliśmy sobie sprawę, jak bardzo niedoceniamy tego, co mamy na co dzień.

            Fundacja „Usłyszeć Afrykę” opiekuje się trojgiem dzieci w ramach projektu Ekirooto. Pamiętajmy – wystarczy tak niewiele, drobna suma przekazana na konto fundacji, aby kolejne afrykańskie dziecko miało szansę na lepsze, normalniejsze życie. Ma do tego prawo.

Nie zwlekaj!

Przyszłość każdego dziecka zaczyna się już dziś!

Przyłącz się!

Więcej o projekcie Ekirooto na stronie http://www.uslyszecafryke.org

 zdjęcia ze spotkania